Το Last of Us Part II στερείται κάθε πτυχής του πρώτου παιχνιδιού που το έκανε υπέροχο. Είναι χαρακτήρες, οι αποφάσεις τους και επομένως η συνολική ιστορία αισθάνεται εξαιρετικά αναγκαστική. Το Last of Us Part II δεν είναι παρά μια προσβολή για το ίδιο το αρχικό παιχνίδι και τους θαυμαστές του.
Ο Neil προσπάθησε να γίνει Hideo Kojima, αλλά η προσπάθειά του αποτυγχάνει με μια απαίσια ιστορία … Τα γραφικά και το gameplay είναι υπέροχα, αλλά αυτά τα πράγματα δεν αντισταθμίζουν τις άθλιες αποφάσεις στην ιστορία ..
Αυτά είναι δύο από τα σχόλια στον τομέα των user reviews του The Last of Us 2 στο Metacritic. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο είναι η βαθμολογία που έδωσαν: ένα ολοστρόγγυλο μηδέν! Συνολικά το παιχνίδι που έχει “δοξαστεί” περισσότερο από τους κριτικούς και τα περισσότερα ΜΜΕ το βαθμολογούν με τον ανώτερο βαθμό, αυτή τη στιγμή σε σύνολο 37.941 κριτικών στο Metacritic έχει 25.296 αρνητικές κριτικές και η μέση βαθμολογία του από το κοινό είναι (τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο) 3.6/10.
Η νέα περιπέτεια της Ellie είχε ξεσηκώσει αντιδράσεις από τον καιρό που έγιναν οι πρώτες διαρροές για την ιστορία του. Αυτές “διανθίστηκαν” ακόμα περισσότερο με φήμες όπως ότι ο χαρακτήρας της Laura Bailey “έκανε σεξ” με έναν mocapped Druckmann (τον σκηνοθέτη του παιχνιδιού) και ότι γύρισαν την σκηνή μαζί. Η ίδια το διέψευσε αυτό με ένα tweet της:
I can’t believe this even needs to be clarified. But at no point in the game did I film any scene with Neil. Everything I did was alongside phenomenally talented and professional actors. Play the game. THEN give your opinions. And if you still dont like it, that’s fine. Love you.
— Laura Bailey (@LauraBaileyVO) June 19, 2020
Στην πραγματικότητα η τεράστια πλειοψηφία των αρνητικών reviews δεν αφορά το gameplay, την μουσική ή τα γραφικά του παιχνιδιού, αυτά θεωρούνται ότι είναι στο επίπεδο που αναμενόταν. Αυτό που έχει ξεσηκώσει όλο αυτό τον πανικό είναι η ιστορία του παιχνιδιού, που από την αρχή φαινόταν ότι θα είναι αμφιλεγόμενη.
Left Behind
Γνωρίζαμε από το Left Behind ότι η Ellie είχε συγκεκριμένες σεξουαλικές προτιμήσεις. Στο The Last of Us 2 η Ellie είναι η πρωταγωνίστρια και όπως είναι λογικό το παιχνίδι και η ιστορία του επικεντρώνεται γύρω από την ζωή της Ellie. Τώρα εκείνη έχει μεγαλώσει, έχει διαμορφώσει τον χαρακτήρα της. Δεν είναι το κοριτσάκι που γνωρίσαμε στο The Last of Us. Και έτσι ξεκινάμε να την μάθουμε από την αρχή.
Φαίνεται ότι η Ellie δεν εντυπωσιάζει τους χρήστες, που ξεχνούν τις υπόλοιπες πτυχές του χαρακτήρα της και επικεντρώνονται στις σεξουαλικές της προτιμήσεις, οι οποίες θεωρούνται ότι τοποθετήθηκαν έτσι ώστε να εξυπηρετήσουν μια συγκεκριμένη “αντζέντα” πεποιθήσεων και ιδεών που προσπαθεί να διαμορφώσει το παιχνίδι.
Η αντζέντα και το “review bombing”
Για τις σεξουαλικές προτιμήσεις της Ellie τα είπαμε. Για αυτούς που επιθυμούν να το κριτικάρουν αυτό, είναι το “πρώτο πάτημα”. Το δεύτερο έρχεται από έναν άλλο χαρακτήρα, την Abby. Πρόκειται για έναν χαρακτήρα με πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία του παιχνιδιού, η οποία την περίοδο των διαρροών απέκτησε την φήμη ότι πρόκειται για “trans”.
Κάτι τέτοιο διαψεύδεται κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι τα πρώτα reviews του (το οποίο έχει διάρκεια 20-30 ώρες) γράφτηκαν στις δύο πρώτες μέρες κυκλοφορίας του, σε ένα ακόμα αρνητικό “review bombing”, κυρίως βασισμένο σε διαρροές και φήμες, και ίσως οι περισσότερες κριτικές να αφορούν ένα ας πούμε.. “μετατραυματικό στρες” που βιώνουν οι παίχτες από ένα δυσάρεστο συμβάν που γίνεται εντός του παιχνιδιού.
“Μετατραυματικό στρες”
Η ιστορία του παιχνιδιού στην αρχή του χαρακτηρίζεται από ένα δυσάρεστο συμβάν που σίγουρα δεν ευχαριστεί κανέναν παίχτη που έχει παίξει το πρώτο παιχνίδι. Είναι από αυτά που βλέπεις σε μια ταινία και λες ότι “δεν είναι δυνατόν να έγινε αυτό” και το οποίο η Naughty Dog το έχει ως καίριο σημείο στην αφήγηση της ιστορίας του The Last of Us 2.
Τα reviews των παιχτών είναι σε κάποιες περιπτώσεις επηρρεασμένα και από αυτό το συμβάν. Οι παίχτες είναι εξοργισμένοι από αυτό και φροντίζουν να το δηλώσουν.
Πολιτική, κοινωνία και video games
Εκτός από διαστημικές μάχες και φανταστικούς ήρωες, εχθρούς και απειλές, τα video games ως μορφή τέχνης μπορούν (και πρέπει) να ασχοληθούν και με θέματα της πραγματικής ζωής. Η φρίκη του πολέμου που είδαμε για παράδειγμα στο Call of Duty: Modern Warfare μας δείχνει ότι σε έναν αληθινό πόλεμο δεν υπάρχουν respawns και θύματα είναι οι αθώοι πολίτες, ενώ οι επιλογές σας στο This War of Mine δοκιμάζουν τα όρια σας μπροστά στην επιβίωση. Ακόμα και το Death Stranding του Hideo Kojima περνάει τα δικά του πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα.
Έτσι και το The Last of Us 2 προσπαθεί να ενσωματώσει μέσα την ιστορία του διάφορα στοιχεία από την πραγματική ζωή. Το ότι τα συμπεριλαμβάνει δεν είναι κακό: για αυτό και δεν μπορεί να δεχθεί κριτική αποκλειστικά γα αυτό.
Το ότι οι χαρακτήρες του έχουν κάποιες προτιμήσεις και αντιλήψεις είναι ένα θετικό στοιχείο, δείγμα ότι είναι ολοκληρωμένοι χαρακτήρες. Το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί τους είναι άλλο θέμα. Είναι σαν να βλέπεις μια ταινία και να μην συμφωνείς με τις πράξεις του πρωταγωνιστή. Αν δεν σ αρέσει οκ κατανοητό, προχωράς παρακάτω.
Έτσι και για το The Last of Us 2.
